DE GOUDEN BOOM, EEN NIEUWE LEGENDE
De meest recente legende van Brocéliande, “l’Or de Brocéliande”, beter bekend als de Gouden Boom, staat hier sinds 1991. De maker, François Davin, wilde dat de boom zou staan als gedenkteken voor het bos dat werd verwoest door de brand van 1990. Hij wilde dat de Gouden Boom zou getuigen van alle bossen waar de mens zo slecht voor zorgt. En van de hoop die voortleeft. Als de mens het wil, zal het bos eeuwig en even kostbaar zijn als het goud dat de kastanjeboom van Brocéliande siert, te midden van zijn hoede van verkoolde stammen. En het monument roept legendarische beelden op. De takken van de gouden boom zijn als het gewei van het grote hert uit de legendes, een van de verschijningen van Merlijn, de duistere wacht van ridders rond de glanzende koning, de stammen strak als de zwaarden van de dapperen…
DE FEEËNSPIEGEL ALS POORT NAAR DE ANDERE WERELD
In Keltische legendes is water traditioneel de grens van de Andere Wereld. Wie het oversteekt, bereikt het rijk waar het leven bijna eeuwig duurt, in vreugde en overvloed. Daar verwelkomen feeën stervelingen met open armen. Vooral de mooie en dappere krijgers worden door iedereen gewaardeerd! Bij de ingang van de Vallei waarschuwt de kleine vijver van de Feeënspiegel je dat als je eenmaal over de drempel van het water bent, de Andere Wereld wacht, met zijn betoverende wezens. Hier raak je los van de wereld en raak je al je oriëntatiepunten kwijt…
MORGANE IN DE VALLEI WAAR GEEN WEG TERUG IS
De steile, karmijnrode rotsen van de Val sans retour weerspiegelen het karakter van Morgane, de sprookjesprinses en halfzus van koning Arthur. Om wraak te nemen op de knappe Guyomarc’h, die haar en zijn minnaar had verraden, veroordeelde ze hun lichamen tot de pijn van vuur en ijs. Daarna sloot ze hen op in de karmijnrode rots van de Val. De rots van de Valse Minnaars, de jonge mannen die versteend waren door de woede van de fee, staat nog steeds boven de Feeënspiegel. Klopt hun hart nog steeds onder hun kleding van rode leisteen? Om haar wraak te voltooien, besloot Morgana alle ontrouwe minnaars te straffen. Ze sprak een spreuk uit over de in elkaar overlopende valleien die samen de Vallei van de Geen Terugkeer vormen. Ontrouwe minnaars die de pech hadden erdoorheen te gaan, werden ingesloten door onzichtbare luchtmuren die door de fee waren opgetrokken. Jonge ridders die op deze manier gevangen werden genomen verloren alle besef van realiteit en tijd. Hun lange gevangenschap leek een kort moment vol pleziertjes…
Toen kwam Lancelot, gesterkt door zijn moed en zijn liefde voor de koningin. Met behulp van een magische ring die hij van de fee Viviane had gekregen, ontdekte hij de listen van Morgane. Zijn stoutmoedigheid vernietigde de kwade verschijningen die door de fee waren opgeroepen. Ze moest al haar gevangenen vrijlaten. Toen ontdekten ze dat de tijd voorbij was: hun jeugd was gevlucht… zonder terug te keren.
Er wordt nu gezegd dat Lancelot een einde heeft gemaakt aan de betoveringen van Morgane. Althans, dat zegt men…
Tekst geschreven door Claudine GLOT, Centre de l’imaginaire Arthurien (CIA)
