Merlijns tombe

MERLIJN NOG STEEDS IN BROCÉLIANDE

Hoewel er veel Arthurlegenden bestaan, plaatst de Armoricaanse traditie het graf van Merlijn in het bos van Brocéliande. Buiten deze zekerheid, varieert de vorm van zijn gevangenis.
Merlijn zou zijn opgesloten in een rijk versierde grot, waar hij een eeuwige slaap houdt. Een dikke mist houdt hem verborgen voor voorbijgangers, hij zit opgesloten in een toren van lucht, of in een steen die op zichzelf draait. Maar Merlijn kan ook ergens anders zijn, gevangen in de stam van de oudste boom van het bos. Tenzij het hele bos zijn gevangenis is en hij daar blijft ronddwalen, met Viviane aan zijn zijde. Wachters van de magische wereld, onzichtbaar of gemetamorfoseerd, ze metamorfoseren zoals ze willen: hert en hinde, vogels, vlinders, verstrengelde bomen. Ze zijn eeuwige geliefden.

ECHT, DE TOMBE VAN MERLIJN?

Waarom worden deze drie stenen dan Merlijns Graf genoemd? Rond de stenen, hier en daar, waar de grond hol klinkt, is de grot te zien. Achter het monument groeit een meidoornboom. Volgens de legende was het onder een bloeiende meidoorn dat Viviane Merlijn betrapte in de val van de onbreekbare spreuk die hij haar zo vriendelijk had gegeven. Wat de stenen betreft, draaiend of niet, ze zijn er, voor onze ogen. Het lijkt niet veel? Maar deze tovenaar werkt zonder gebaren, zonder trucs, zonder formules of liedjes: en dat is het teken van een zeer krachtige tovenaar. En voor Merlijn geldt hetzelfde als voor Broceliande: de meest onoverwinnelijke toverspreuken zijn niet de meest spectaculaire. Maar hun magie werkt onverstoorbaar, overal en altijd.

WAAROM DE NAAM MERLIJNGRAF?

Laten we niet vergeten hoe mysterieus deze stenen tot voor kort leken. Men dacht dat geen mens ze gebouwd kon hebben. Ze werden natuurlijk toegeschreven aan figuren uit het verre verleden, wiens namen bovennatuurlijke daden opriepen. En laten we niet vergeten dat deze stenen in het neolithicum, meer dan 5000 jaar geleden, werden gebruikt als grafmonumenten. Een lange overdekte steeg stond waar drie stenen zijn overgebleven, de enige overlevenden van een ontploffing aan het einde van de 19e eeuw. Dus wanneer de archeologie en de legende het over een tombe hebben, spreken ze elkaar niet tegen. En dit is ongetwijfeld wat de heer Poignant, een magistraat in Montfort 2 eeuwen geleden, inspireerde toen hij in deze stenen de laatste rustplaats van de tovenaar zag…

TRADITIE EN GELUK

Elke dag laten de gelovigen briefjes, kleine cadeautjes, kransen en bossen bloemen achter voor deze stenen die zijn beladen met de aura van Merlijn. Is het een overdekte loopbrug, een valse tombe of een echte brievenbus? Uiteindelijk doet het er niet echt toe. Er is slechts één detail waar we hier even op moeten wijzen: Merlijn schreef niet. Dat liet hij over aan zijn oude vriend en adviseur Blaise. Dus misschien hoef je alleen maar goed over je wens na te denken en hem naar Merlijn te sturen, de altijd aanwezige beschermer van het oude land Broceliande…

Tekst geschreven door Claudine GLOT, Centre de l’imaginaire Arthurien (CIA)